Ως ένα ομαδικό παιχνίδι, τα παιδιά θα μπορούσαν να παίξουν κουκλοθέατρο, αναπαριστώντας ένα γνωστό παραμύθι. Το παιχνίδι αυτό, μπορεί να περιλαμβάνει παντομίμα, ρόλους, δραματοποίηση καταστάσεων, εξιστόρηση παραμυθιού, χορό, μουσική, κίνηση κτλ.
Κατά την προετοιμασία του παιχνιδιού, τα παιδιά είναι καλό να «ζεσταθούν», να προετοιμαστούν για την δραστηριότητα που θα ακολουθήσει, να εξοικειωθούν μεταξύ τους, να θέσουν σε κίνηση τα σώματα τους, να συγκεντρωθούν και να αναπτύξουν ένα αίσθημα συνεργασίας και εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
Υπάρχουν ποικίλα παιχνίδια που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το ζέσταμα. Ένα από αυτά τα παιχνίδια, το οποίο θα εισάγει τα παιδιά και στο αντικείμενο του παιχνιδιού που είναι ο αυτοσχεδιασμός και η δραματοποίηση, είναι να περπατούν ελεύθερα στο χώρο εκφράζοντας κάποιο συναίσθημα σε υπερβολικό βαθμό όπως λύπη, θυμός, φόβος, χαρά κτλ. Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά προετοιμάζονται να παίξουν κάποιον ρόλο, όπως θα ακολουθήσει και στο κουκλοθέατρο, ενώ παράλληλα τα βοηθά να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ένα ακόμα παιχνίδι είναι να φτιάξουν έναν κύκλο πιάνοντας τα χέρια και χωρίς να τα αφήσουν, να μπλεχτούν και στη συνέχεια να ξεμπλεχτούν. Με αυτό το παιχνίδι, τα παιδιά θα «δεθούν» μεταξύ τους, θα νιώσουν το μπλέξιμο που έχει συμβεί και το οποίο θα λύσουν ως ομάδα όταν ξεμπερδευτούν.
Περνώντας στο επόμενο στάδιο, το κυρίως θέμα, θα πρέπει τα παιδιά να γνωρίσουν ή να θυμηθούν το παραμύθι που θα παίξουν στο κουκλοθέατρο. Έτσι, ο εκπαιδευτικός ή κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά διηγείται το παραμύθι στα υπόλοιπα. Τα παιδιά θα μπορούσαν να χωριστούν σε μικρότερες ομάδες και κάποιοι να αναλάβουν να φτιάξουν τα σκηνικά του θεάτρου, ενώ οι υπόλοιποι τις φιγούρες του παραμυθιού. Στη συνέχεια, όλα τα παιδιά θα μπορούσαν να παίξουν στην παράσταση με τις φιγούρες τους.
Τα παιδιά που έχουν αναλάβει το σκηνικό, μπορούν να παρουσιάσουν τις ιδέες τους για το πώς το φαντάζονται προσδίδοντας ορισμένα χαρακτηριστικά όπως φωτεινό, χαρούμενο, με πράσινο, με ήλιο, με σύννεφα, κτλ και στη συνέχεια να μαζέψουν τα κατάλληλα υλικά για να το φτιάξουν, όπως μαξιλάρια, χαρτόνια, χαρτόκουτα κτλ. Τα παιδιά που θα φτιάξουν τις φιγούρες, μπορούν να μιλήσουν για τις φιγούρες δίνοντας ορισμένα χαρακτηριστικά όπως όνομα, ηλικία, συναίσθημά κτλ. και στη συνέχεια να μαζέψουν και αυτά υλικά για να τις φτιάξουν.
Αφού όλα αυτά είναι έτοιμα, κάθε παιδί θα πάρει μία φιγούρα και θα ξεκινήσει το κουκλοθέατρο. Δίδοντας σε κάθε παιδί από μία φιγούρα, αυτομάτως αυτό μπαίνει μέσα στο ρόλο που θα ενσαρκώσει. Ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να προτρέψει τα παιδιά να ξεκινήσουν να προετοιμάζονται για το ρόλο τους, μιμούμενα διαφορετικές φωνές ή κουνώντας τις φιγούρες τους ανάλογα με τα συναισθήματα που έχει αυτός ο ήρωας στο παραμύθι. Το κουκλοθέατρο ξεκινά και τα παιδιά με βάση την ιστορία του παραμυθιού αρχίζουν να αυτοσχεδιάζουν τα λόγια του ήρωά τους και να αλληλοεπιδρούν με τους άλλους ήρωες. Δίνουν το ένα στο άλλο χρόνο να μιλήσει και κάνουν διάλογο για να προχωρήσει η ιστορία.
Όταν τελειώσει η ιστορία, τα παιδιά χρειάζεται να βγουν από το ρόλο. Αυτό μπορεί να γίνει με το να αφήνουν ένα-ένα τη φιγούρα τους σε ένα κουτί κάνοντας μία υπόκλιση μπροστά στα άλλα παιδιά.
Τέλος, ακολουθεί συζήτηση με τα παιδιά για το πώς βίωσαν την παραπάνω εμπειρία, ποια ήταν τα συναισθήματά τους, αν αντιμετώπισαν δυσκολίες και γενικά τη σύνδεση μεταξύ του ρόλου και της πραγματικής ζωής.
Comments
Post a Comment