Η επικοινωνιακή υγιεινή στην προσχολική τάξη

Προκειμένου να εφαρμοστεί επιτυχώς η «επικοινωνιακή υγιεινή» στο νηπιαγωγείο, θα πρέπει η επικοινωνία να είναι: 

• Ανάλογη με τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το στάδιο ανάπτυξης και ωριμότητας των παιδιών, καθώς και οι προσωπικές τους ιδιαιτερότητες και η ψυχική τους διάθεση τη δεδομένη στιγμή. Χαρακτηριστικό είναι ότι επικοινωνούμε με διαφορετικό τρόπο με ένα νήπιο και διαφορετικά με ένα παιδί μεγαλύτερης ηλικίας. 
• Ανάλογη με την περίπτωση. Η επικοινωνία δε θα πρέπει να είναι πάντοτε η ίδια σε όλες τις περιπτώσεις, αντιθέτως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ιδιαιτερότητα κάθε περίπτωσης προκειμένου να οριστεί ο τρόπος επικοινωνίας. 
• Ανάλογη με το ίδρυμα, διότι κάθε χώρος διέπεται από διαφορετικούς κανόνες. 
• Ανάλογη με το περιεχόμενο του θέματος. Ο τρόπος που επικοινωνούμε είναι διαφορετικός ανάλογα με το περιεχόμενο του θέματος. Για παράδειγμα επικοινωνούμε διαφορετικά όταν παίζουμε θέατρο και διαφορετικά όταν μαθαίνουμε γεωγραφία ή μαθηματικά. 

Ένα απλό παράδειγμα στο οποίο διαφαίνεται η εφαρμογή των αρχών της επικοινωνιακής υγιεινής, θα μπορούσε να είναι όταν οι νηπιαγωγοί παρατηρούν τα παιδιά με προσοχή και ενδιαφέρον και εκτιμούν το αναπτυξιακό τους στάδιο και την ψυχική τους κατάσταση. Θα μπορούσαν να τα εκτιμήσουν αυτά βάζοντας τα παιδιά να κάνουν μία δραστηριότητα, όπως να ζωγραφίσουν κάτι, να κάνουν κολάζ, να φτιάξουν ένα παζλ ή οτιδήποτε άλλο. Μέσα από την επίδοση των παιδιών, η νηπιαγωγός θα μπορέσει να καταλάβει το στάδιο ανάπτυξης στο οποίο βρίσκονται, ενώ θα εκτιμήσει παράλληλα και την ψυχική τους κατάσταση, αναλόγως με το πώς συμπεριφέρονταν σε όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας. Έτσι, η νηπιαγωγός θα επικοινωνήσει διαφορετικά σε παιδιά που είναι λιγότερο ώριμα ή η ψυχική τους κατάσταση φαίνεται πιο εύθραυστη. Ακόμη, θα θέσει διαφορετικές αρμοδιότητες σε κάθε παιδί και θα έχει διαφορετικές και πιο ρεαλιστικές προσδοκίες. 

Η επικοινωνιακή υγιεινή στην προσχολική τάξη προϋποθέτει ότι η νηπιαγωγός κατανοεί και αποδέχεται τα νήπια και είναι σε θέση να τα στηρίξει όποτε το χρειαστούν. Για παράδειγμα, αν την ώρα που το παιδί λύνει το παζλ πάρει μία έκφραση προβληματισμού και απογοήτευσης, η νηπιαγωγός θα πρέπει να είναι σε θέση να ερμηνεύσει αυτό το μη λεκτικό μήνυμα του παιδιού και να το στηρίξει, λέγοντάς του για παράδειγμα «Φαίνεσαι κάπως προβληματισμένος. Είναι λίγο δύσκολο αυτό το σημείο. Τι θα έλεγες να προσπαθούσα να βάλω αυτό το κομμάτι εγώ και να συνεχίσεις εσύ με το υπόλοιπο;». Αφού βοηθήσει η νηπιαγωγός, θα μπορούσε να συνεχίσει να παρατηρεί το παιδί και να το ενθαρρύνει (ακόμα και με ένα βλέμμα) όταν βάζει ένα κομμάτι του παζλ σωστά. Γενικότερα, η οποιαδήποτε θετική ανταπόκριση των νηπιαγωγών βοηθάει πολύ στην ενθάρρυνση των παιδιών και προάγει τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες.