Στην περίπτωση που κάποια παιδιά είναι τελείως απομονωμένα από την υπόλοιπη ομάδα, πιθανόν να πρέπει να γίνουν (ξανά) κάποια βασικά παιχνίδια γνωριμίας και εξοικείωσης για να μπορέσουν τα παιδιά να νιώσουν άνετα μέσα στην ομάδα και πιθανόν να ανοιχτούν για να μπορέσουν στη συνέχεια να λάβουν μέρος και σε πιο προχωρημένα παιχνίδια.
Πέρα από τα παιχνίδια γνωριμίας, πως με λένε, το αγαπημένο μου/σου, ξέρω κάποιον κτλ., πολύ χρήσιμο στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο θα μπορέσει ο εκπαιδευτικός να ενθαρρύνει τα απομονωμένα παιδιά βάζοντάς τα πρωταγωνιστές.
Για παράδειγμα, στο παιχνίδι «κάνε ότι κάνω» θα μπορούσε να ξεκινήσει ο εκπαιδευτικός να κάνει ήχους ή κινήσεις τις οποίες θα πρέπει να μιμηθούν όλα τα παιδιά. Στη συνέχεια μπορεί να ζητήσει από το απομονωμένο παιδί να πάρει τη θέση του και να κάνει κινήσεις που θα πρέπει να μιμηθούν όλοι οι υπόλοιποι. Καλό θα ήταν, για να μην είναι το παιδί απροετοίμαστο και αγχωθεί, να γίνει ξεκάθαρο από την αρχή ότι θα ξεκινήσει ο εκπαιδευτικός και μετά θα συνεχίσει (ο Γιάννης – το απομονωμένο παιδί) και στη συνέχεια θα ορίσει ο Γιάννης τον επόμενο κοκ. Για να το διευκολύνει, μπορεί στην αρχή να του δίνει ιδέες όπως «σήκωσε το χέρι σου», «κάνε κουτσό» «κάνε κάτι άλλο…». Πιθανόν αυτή η άσκηση να «ξεκουμπώσει» το παιδί, νιώθοντας «αρχηγός» μίας δραστηριότητας.
Επίσης χρήσιμα παιχνίδια στην περίπτωση απομονωμένων παιδιών, θα μπορούσε να είναι τα παιχνίδια ενσυναίσθησης, όπως οι σιωπηλοί χαιρετισμοί, στο οποίο τα παιδιά πρέπει να χαιρετιούνται φιλικά μεταξύ τους χωρίς να μιλούν, πχ. χαμογελώντας, κουνώντας το χέρι τους, κτλ. Σε μία τέτοια δραστηριότητα, το απομονωμένο παιδί πιθανόν να μπορέσει να ανταποκριθεί εύκολα και με αυτόν τον τρόπο να έρθει πιο κοντά με τα υπόλοιπα παιδιά.
Comments
Post a Comment