Αντιμετωπίζοντας τους εφιάλτες των παιδιών

Aρκετά παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών υποφέρουν από εφιάλτες, με το φαινόμενο αυτό να παρουσιάζεται πιο συχνά στα κορίτσια και να αυξάνεται σε συχνότητα μεταξύ 4 και 5 ετών.

Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι οι εφιάλτες διαφοροποιούνται από τους νυχτερινούς τρόμους. Στους εφιάλτες τα παιδιά ξυπνάνε τρομαγμένα αλλά είναι σε θέση να αντιλαμβάνονται αυτό που έχουν δει στον ύπνο τους. Στους νυχτερινούς τρόμους, τα παιδιά ξυπνούν ξαφνικά και πιθανόν να έχουν έντονη ανησυχία, σύγχυση, αποπροσανατολισμό, καθώς και σωματικά συμπτώματα όπως εφίδρωση, ταχυκαρδία ή ταχύπνοια. Οι νυχτερινοί τρόμοι πιθανόν να συνοδεύονται και από υπνοβασία.

Οι εφιάλτες των παιδιών συνδέονται συχνά με κούραση, αδιαθεσία (αρρώστια), στρες ή κάποιες αγχογόνες καταστάσεις που μπορεί να βιώνουν τα παιδιά στην καθημερινότητα τους, έπειτα από κάποια αλλαγή που έχει συμβεί στις συνήθειες τους ή από κάποια εμπειρία αποχωρισμού (διάρκειας 4 εβδομάδων ή περισσότερο) από τους γονείς και κυρίως από τη μητέρα. 

Ο γονέας θα πρέπει να εκτιμήσει αν οι εφιάλτες μπορεί να οφείλονται σε κάποιο από τα παραπάνω αίτια και να διερευνήσει αν θα μπορούσε να καθησυχάσει το παιδί και να αποβάλλει από την καθημερινότητα του τυχόν αγχογόνες καταστάσεις.

Παρακάτω προτείνονται κάποιες οδηγίες για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθεί ο γονέας την επόμενη φορά που το παιδί θα δει έναν εφιάλτη:

• Να καθησυχάσει το παιδί όταν αυτό ξυπνήσει ταραγμένο από τον εφιάλτη, διαβεβαιώνοντας το ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να φοβάται και να ανησυχεί και ότι ήταν ένας εφιάλτης που μπορεί να δούμε στον ύπνο μας και δεν είναι πραγματικός
• Να συζητήσει με το παιδί τον εφιάλτη, αποφεύγοντας όμως να δώσει έμφαση στο αντικείμενο του φόβου. Αν το παιδί επιμένει να διηγηθεί τι είδε με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, να το διαβεβαιώσει ότι θα έχει την ευκαιρία να το περιγράψει το πρωί και όχι τώρα
• Αν χρειαστεί, να παροτρύνει το παιδί να κάνουν ενέργειες που θα το καθησυχάσουν, όπως να ανάψουν τα φώτα, να ψάξουν το δωμάτιο για να βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει κάτι επικίνδυνο, να βεβαιωθεί ότι ο άλλος γονιός και τα αδερφάκια του είναι καλά κτλ.
• Αν το επόμενο πρωί το παιδί επιμένει να διηγηθεί το όνειρο, να το αφήσει να το κάνει, αποφεύγοντας όμως να μιλήσουν για το αντικείμενο του φόβου και διαβεβαιώνοντάς το για ακόμη μία φορά ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβάται.

Αν οι εφιάλτες του παιδιού συνεχίζονται, θα πρέπει ο γονέας να ζητήσει τη συμβουλή κάποιου ειδικού για να βρει την βαθύτερη αιτία που οδηγούν στους εφιάλτες του παιδιού.